Kenia - Reisverslag uit Fort Portal, Oeganda van Veronique Jongerius - WaarBenJij.nu Kenia - Reisverslag uit Fort Portal, Oeganda van Veronique Jongerius - WaarBenJij.nu

Kenia

Blijf op de hoogte en volg Veronique

16 Mei 2018 | Oeganda, Fort Portal

Lieve allemaal,

Ik was begonnen bij het project in sironko, Oeganda. Ook hier bleek niet zoveel te doen. Ik kwam daar aan en werd opgehaald door 2 kinderen. De jongen die het project gestart was is in Finland want hij is getrouwd met een Finse dame dus zijn broertje doet nu alle dingen. Ze hebben 3 oudere mensen waar ze een keer in de week heen gaan voor social support en soms geven ze eten of kleding. Ze hebben huizen gemaakt van modder, maar als het regent dan valt het om dus het huis van de oudere man was op hem gevallen. Been gebroken dus nu zijn ze het opnieuw aan het doen met modder maar nu gemixt met een soort zand en dat houdt voor ongeveer 2 jaar. Alle ouderen hebben geen werk. Ook zorgen ze dat de kinderen van arme gezinnen ook naar school gaan, maar op het moment dat ik daar was, was het het einde van het eerste termijn dus kon ik niks doen.
Toen besloot ik om naar Kenia te gaan. Ik ging naar Nairobi. De buschauffeur vertelde mij dat het ongeveer 7 uur rijden was. Dat was natuurlijk niet zo, ik kwam daar aan om 23.30. ik scheet 3 kleuren want de verhalen die ik van Nairobi gehoord heb is dat het een onveilige stad is en ik wou echt maar dan ook echt niet in het donker aankomen daar. Niet gelukt maar gelukkig werd ik opgehaald vanuit de bus. De uber driver vertelde mij dat het niet meer zo onveilig is als voorheen, want de nieuwe regering heeft alle mensen die een illegale wapen hadden gedood. Dus er zijn bijna geen berovingen meer en er is veel meer politie op straat. Dit gaf me een goed gevoel.
We zijn naar de kicc helikop geweest waar je een mooi uitzicht hebt over de stad, naar de maasai markt, naar haar universiteit, ik ben naar speciaal onderwijs geweest, want ik wou wel eens zien hoe hun dat daar doen. Het is heel anders, ze hebben natuurlijk weinig materiaal, maar er is ook niet echt een duidelijke structuur. Dus ik heb hun vertelt hoe wij dat doen dus ben benieuwd of ze iets ervan gaan mee pakken ook ben ik naar de animal orphanage geweest waar ik eindelijk de luipaard heb gezien!
Daarna ging ik door naar mombassa want ik had nog geen zin om terug naar sironko te gaan. Mij was weer vertelt het duurt maar 7 uur. Geloofde er niks van. Net voordat we mombassa ingingen stond er een file niet normaal. Ik dacht dat er veel file in Nairobi was, maar daar! Bijna alleen maar vrachtwagens en tractors met containers achterop. We hebben er uiteindelijk 11 uur over gedaan. Ik kwam weer om 23.00 aan. Gelukkig werd ik weer opgehaald. Ik verbleef bij een jong gezin met een kindje van 13 maanden, dus elke keer als we weggingen duurde het een uur ofzo om klaar te maken en te vertrekken. Weer werd mij natuurlijk weer niet alles vertelt. Haar ouders werken bij de kerk dus we zaten daar vaak te chillen/wachten. Waarop geen idee.
We zijn naar de 2 tempels geweest, er zijn grote muurschilderingen met een tekst eronder. Eentje was erg indrukwekkend: Those people who drinking alcohol in their life are taken to hell. There they are forced to drink hot boiling iron by the hellish people.
Ik ben naar twee stranden geweest en eentje is bijna net zo blauw als die in Zanzibar! Hier moesten we met de ferry heen. Mombassa is namelijk een eiland en er zijn 3 "uitgangen". 2 bruggen en dus een ferry. En Ik heb me eerste mannelijke vriend ontmoet.(iedereen probeert of zegt wel iets).
Daar aten we elke avond rond 22.30/23.00 dus vroeg naar bed gaan werd het niet.

Toen met de trein die er maar 6 ipv 11 uur over doet naar Nairobi om daar de matatu (ven busje) naar mulot te nemen. Dit ging natuurlijk weer niet zoals verwacht. Ten eerste probeerde ze me weer het dubbele te laten betalen daar trapte ik niet in, toen brachten ze me naar een bus die over één uur zou vertrekken dus ik zei maar ik wil nu vertrekken dus brachten ze me naar een matatu waarvan ik dacht die vertrekt nu. Hij reed ook even weg en ging toen weer terug. Uiteindelijk vertrok die 2 uur later, maar hij zat niet vol.... Dus ik had al mijn twijfels. We reden de rotonde op en we gingen weer de weg terug dus ik dacht huh en ja hoor we gingen naar een andere taxi park om daar nog een uur te wachten totdat hij vol was. Ik was weer pist en heb een hoop lopen klagen. Ow en er zat weer een vent in de bus die me de hele tijd zat aan te staren. Ik staarde terug maar hij trok zich er niks van aan helaas.
Net voordat ik arriveerde in mulot, stuurde Tobby (waar ik zou verblijven) dat hij vast zat me de auto in de modder, maar hij zei Mike haalt je op en je verblijft in een hotel. Prima! Maar helaas hotels hier zijn niet zoals bij ons hahaha
De volgende dag kwam een boda driver me ophalen want Tobby kon met de auto er niet komen. Tobbys huis is in the middle of nowhere. Het is een uur van de weg af. Het duurde 2 uur voordat hij kwam want er was een rivier die de weg overcrosde. Dus we moesten er doorheen lopen want het was erg diep. Het kwam bijna tot aan me billen. Hele ervaring hahaha
Eindelijk aangekomen in de maasai Mara. Van te vor had Tobby al aan mij gevraagd wat ik ervan verwachtte of wat ik wou zien. Dus hij zei je slaapt als je wilt een nacht bij een mama in de village. Dus wij lopend, want met de auto zouden we er niet komen naar de village. We deden er anderhalf uur over want er was modder, plassen, rivieren die we moesten crossen. De mama Nitalala was heel aardig alleen het enige probleem was dat ze geen Engels kon. Fijn....
Hij bleef een uurtje daar om te vertalen en daarna vertrok hij. Gelukkig kwam een uur later de broer van haar die wel Engels kon.
We gingen koken en ze vertelde mij wat we gingen doen morgen. Ze zou me om 6 uur wakker maken om de koeien en de geiten te gaan melken. Dus om 6 uur stond ze van alles te brabbelen. Ik werd aangekleed als een maasai dame. Met 3 doeken om me heen, 2 kettingen om me nek en een riem met soort belletjes die geluid maken zodat de koeien niet zouden schrikken van mij.
Na het melken wat nog best hard werken is gingen we water halen bij de rivier. Ik kreeg een doek rond me hoofd met de emmer op me rug. Het is even wennen en zwaar voor je hoofd en nek maar dat is veel beter dan met je hand tillen. Ook hebben we hout gehaald en ook dat heb ik op rug gedragen en natuurlijk even lekker gehakt.
Na het maken van lunch ging ze me leren die armbanden te maken. Ik kreeg de mijne niet af dus heb ik die van haar gekregen. Ook kreeg ik die ketting en een doek die ze omslaan. Alle mensen die ik daar ontmoette waren super aardig. Ik heb zelfs een geit gekregen en dat ik maar gauw weer terug moet komen. Ze wouden ook dat ik de volgende keer met me vrienden kom, want elke familie wilt een gast. Dus wie wil geen probleem!
Alleen ik dacht dat ik het zwaar had in Oeganda, maar hier was niet eens een gat in de grond of een muurtje om achter te schuilen. Het was puur natuur zullen we maar zeggen.
De tradities hier zijn wel bizar. Als de jongen de laatste klas heeft afgerond (ze zijn dan 15/16 jaar) dan worden ze besneden. Dit gebeurt in het bijzijn van het hele dorp. Ze pakken een mes snijden je voorhuid eraf en dan ga je rondspringen, maar je mag niet huilen zelfs je vingers bewegen niet. Als je dat doet wilt niemand je vrouw worden en mensen willen niet eens je huis inkomen! Bizar!
Ook krijg je een vriend voor het leven aangewezen erna. Je deelt "special" vlees en dat geen een band. Het is niet een vriend waar je mee uithangt maar meer zoiets als een peet oom.
Voorheen werden de vrouwen ook besneden. Ze sneden je clitoris eraf zodat je geen seks zou hebben met andere mannen. De regering heeft dit nu wel stop gezet. Voorheen moesten de jongens dus de jungle in om een leeuw te doden. Vaak kwamen ze niet eens terug want waren ze gedood door een dier. Ook dit heeft de regering stop gezet, want die leeuwen leven in het park en daar mag je dus geen dieren doden. Als je het wel doet en ze pakken je dan zit je in de gevangenis.
Als je een ouder iemand begroet, buig je naar ze toe en raken ze je hoofd aan. Dit is een teken van respect. De meeste mannen hebben meerdere vrouwen. De eerste vrouw word uitkomen door je ouders en vaak ben je daar niet verliefd op dus neem je een tweede vrouw waar je dus wel verliefd op ben. Elke vrouw met haar kinderen heeft een eigen huis en de man kan kiezen of hij een eigen huis wilt hebben of dat hij bij een van zijn vrouwen in huis woont. Iets als scheiden komt niet heel veel voor. Wel kan je als je niet met je partner door een deur kan naar je ouders gaan dit voorleggen en dan nemen hun een beslissing. Zoals de mama waar ik verbleef was al 2 jaar apart(zo noemen ze dat) van haar man, want hij wou haar kinderen niet naar school hebben. Zij was zijn eerste vrouw en daar was dus geen liefde want de kinderen van zijn tweede vrouw gaan wel naar school. Echt belachelijk dat je je kinderen straft voor iets waar ze niks aan kunnen doen. Ze hebben hun vader ook al 2 jaar niet gezien.
Ze Markeren zichzelf ook. Dit kan door een gat te snijden in hun oor, door een onder tand eruit te trekken of eeen litteken te maken door een blaadje te branden op je huid.
De bruiloft hier gaat ook wat anders. Iedereen van het dorp mag komen dus ben voorbereid op 300 mensen. De cadeaus die ze hier krijgen is koeien, geiten en schapen. Ze doen niet aan ringen en speeches enzo. Waarom zou je je mag meerde vrouwen hebben.
Ze hebben over de honderd koeien, geiten en schapen en daar komen een hele hoop vliegen op af. Het was onmogelijk om op een plek te zijn waar ze niet waren. Ben blij dat ik daar maar een nacht verbleef werd er gek van. Ook sliep ik in haar bed, maar dat matras was zo dun dat ik het gevoel had dat ik op de grond sliep.
Ze wou eigenlijk dat ik een week bleef, maar helaas was daar geen tijd voor. Ik heb nu zoveel cadeaus gehad van alle mensen dat als ik terug ben ik elke keer wel iets Afrikaans aan of om heb!
Nu ben ik weer terug bij Tobby. Dit is wel echt een leuk huisje. Een rond huis met een rieten dak en je hebt een soort van vlonder waar ik mag slapen.
Morgen ga ik naar kisumu voor een paar dagen en dan weer terug naar sironko, want me grote koffer is daar. En dan richting Entebbe voor mijn vlucht naar Johannesburg op 30 mei.
Ik kan het gewoon bijna niet geloven, maar ik ben 9 juni weer terug in Nederland!
Ow Ik wens jullie fijne Pinksteren. Hier word dat niet gevierd.

  • 18 Mei 2018 - 08:08

    Tiny Willemse-Grijpma:

    Hoi Veronique,weer een bijzonder verhaal.Alles wat je beschrijft daar kunnen wij ons helemaal niets bij voorstellen.Je tijd schiet nu wel op.Nog even volhouden,kom gezond terug.!!Lieve groeten van mij.Tiny

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Veronique

Actief sinds 30 Mei 2012
Verslag gelezen: 332
Totaal aantal bezoekers 26308

Voorgaande reizen:

03 Januari 2020 - 28 Augustus 2020

Zuid-Amerika & Canada

18 September 2018 - 16 April 2019

Australië

03 Oktober 2017 - 08 Juni 2018

Vrijwilligerswerk at Lesotho

08 Juni 2012 - 14 Augustus 2012

Zuid Afrika

Landen bezocht: