Veelste vroeg weer thuis
Blijf op de hoogte en volg Veronique
26 Maart 2020 | Nederland, Houten
Lieve allemaal,
Nog even een verslagje van mijn laatste 10 dagen in Colombia.
Na Guatape zijn Kazandra en ik weer terug gegaan naar Medellin. Hier hebben we nog een free walking tour gedaan door de Comuna 13. Vroeger was dit een hele beruchte en slechte wijk waar je dus niet aan andere mensen kon vertellen dat je daar vandaan kwam. Nu zijn mensen er trots op. Het is een arme wijk gebouwd op een heuvel en omdat het moeilijk was voor de mensen om beneden naar de stad te komen hebben ze er roltrappen gebouwd. Een ander deel wat ook op een heuvel is gebouwd heeft een kabelbaan. Ook hier waren een heleboel mooie muurschilderingen en graffiti op de muren. Als je over een jaar terug komt zijn er weer andere tekeningen. Na de walking tour hebben we nog wat gegeten en heb ik afscheid van ze genomen, want ik zou om 22.30 de nachtbus nemen naar Bogota. Ik had daar nog wat rond gelopen en toen bedacht ik me hey ik heb nog 3 uur tot de bus vertrekt laat ik de kabelbaan nog een keer nemen en de stad in het donker zien. Dit was niet zo'n goed idee, want ik zat in de kabelbaan en halverwege stopte hij er ineens mee. Ik vroeg aan die man gebeurt dit vaker, hij zei ja maar normaal duurt dit maar een paar minuten. Dit duurde dus een half uur! Ik kneep hem daar wel zo in de lucht met de wind. Uiteindelijk deed hij het weer en ben ik bij de eerste mogelijkheid uitgestapt en naar de andere kant gegaan om de kabelbaan weer terug te nemen. Dit was niet mogelijk voor minimaal 20 minuten, want ze gingen nu eerst even het probleem goed oplossen. Ik nog gevraagd of er nog een andere mogelijkheid was om naar het busstation te komen, maar helaas ik zat namelijk aan de andere kant van de berg. Gelukkig na 20 minuten kon ik weer naar beneden en na nog 2 metro's kwam ik net op tijd aan voor mijn nachtbus.
Niks kan gaan zoals het moet......
Ik had een vip stoel genomen in de nachtbus. Dit was wel heel chill, super lekkere stoel die heel laag kon en waarbij je voeten omhoog konden. Dus heb voor het eerst echt kunnen slapen in een bus.
In Bogota had ik afgesproken met mijn Colombiaanse vriend. We zijn een ijsje gaan eten met dragon effect. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar je neemt dat witte, soort snoepje en dat smaakt naar niks eigenlijk het verdampt in je mond en dan komt er rook uit je mond. Was heel apart, maar ook heel cool.
Daarna gingen we naar Massonate. Hier stond een lange rij voor de trein omhoog, want de kabelbaan deed het niet. Helaas maar misschien ook wel beter voor mij op dat moment. Net voordat we in de trein gingen begon het al te regenen en toen we boven aan waren gekomen stortte het. Normaal zou je hierboven een heel mooi uitzicht over de stad hebben maar je zag helemaal niks. Ik heb daar wel bandes pajes gegeten. Dit is een traditionele maaltijd die vroeger heel veel werd gegeten voor de lunch, omdat dit een heel calorierijk maaltje is wat de werkers vroeger heel hard nodig hadden. Dit is geen avondmaaltijd, want dat verteer je niet in de nacht. Het was wel lekker maar een beetje teveel vet en vlees. In de avond zijn we nog naar een bar geweest waar een bekende zangers met haar band speelde.
De volgende dag ging ik naar Villa de leyva. Een klein dorpje 3,5 uur rijden van Bogota. In het hostel waren 2 Duitse meiden en 2 Franse gasten. Hiermee ben ik naar de supermarkt gegaan en ik ben naar het grootste plein van zuid amerika geweest. In de avond werd het erg koud daar dus mijn warme kleren kwamen weer eens van pas.
De volgende dag was ook daar corona het gesprek van de dag. De man van het hostel vroeg wat ga je doen vandaag, ik zei ik ga naar casa terracotta en pozos azueles, toen zei hij die zijn waarschijnlijk dicht. Toch ben ik er naar toe gegaan. Pozos azueles was nog open. Dit zijn 6 blauwe meren. Erg mooi je mag er niet in zwemmen want er schijnt iets in te zitten waar je ziek van kan worden. Daarna naar casa terracotta en die was inderdaad dicht. Dus ik weer terug naar het hostel en toen was er meer informatie over Ecuador dat die grenzen dicht gingen en dat was het land waar ik hierna na toe zou gaan. In de avond was ik nog oké ik kan hier blijven het zal niet zolang duren. Als alles voor 2 weken dichtgaat komt het wel goed. Helaas de volgende ochtend het bericht dat in Colombia alle grenzen dicht gaan tot en met 30 mei. Ik had geen zin om 2,5 maand vast te zitten in Colombia waarbij ook alles dicht is, want steeds meer dingen gingen dicht. Die middag ben ik nog samen met Lisa en de vrijwilliger daar het fruit van een cactus gaan plukken. Ik snap nu dat niemand dat fruit plukt. Hij pakte het met een tang en in het hostel stopten we het in een bak met water en daarna met een vork en een mes gingen we alle stekels eruit halen en daarna het vel eraf. Dit ging wel oké, maar toen ging ik de borden afwassen waar natuurlijk die stekels op zaten. De stekels zitten nog steeds in mijn vingers.... De juice van de cactus is wel heel lekker alleen jammer dat je er zoveel moeite voor moet doen.
De twee Franse gasten hadden een vlucht voor die dag erna. Toen hij ging vragen of er morgen ochtend nog een bus ging vertelde de man dat deze hele omgeving dicht zou gaan voor 2 weken. Dus ik moest bedenken of ik zou blijven of dat ik binnen 2 weken een vlucht zou kunnen hebben naar huis. Ja ik had toch besloten om naar huis te gaan.
Ik heb geprobeerd contact te leggen met de Ambassade, maar daar heb je niks aan. Ja ik weet niet wat er verder gaat gebeuren, probeer maar zo snel mogelijk een vlucht naar Nederland te vinden.....
Dus ik ben naar Bogota gegaan. Toen ik naar de bus liep kwam er een man mijn kant op lopen en hij liep met een hele grote boog om mij heen! Die mensen denken ook jij bent een Europeaan dus je hebt corona.... Nu weet ik hoe mensen zich dan voelen.
Een collega van mijn vader kende mensen in Bogota. Dus ik verbleef bij een super aardige vrouw, haar dochter en een schattig klein hondje. Ze kon een beetje Engels en ik kon wat Spaans dus hebben we half engels/spaanse gesprekken gevoerd. In de avond nog lekker pizza gegeten en de dag erna nog naar haar office geweest, gesport in het park en boodschappen gedaan voor 4 dagen, want alles zou dichtgaan voor 4 dagen. De laatste dagen had ik amper geslapen, elke dag wel vluchten gekeken en geprobeerd te boeken, maar kwam er niet door, andere oplossingen bedacht. Veel stress en toen kwam ook nog het bericht dat de luchthaven vanaf maandag dicht zou gaan. Toen kwam het idee weer in mij op om naar Mexico te vliegen, want ik had al eerder gehoord dat Mexico nog gewoon vloog en alles daar open is. Dus had ik een vlucht geboekt naar Mexico en de dag erna een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam. Dus die laatste avond hebben we nog even een klein feestje gevierd. Nog wat bier gedronken en gedanst.
De volgende ochtend keek ik op de luchthaven site met de departures en daar stond op dat die vlucht geannuleerd was. Dus ik flipte hem helemaal. Die vrouw ging dus voor mij bellen en ze vertelde dat die vlucht wel gewoon ging. Ik geloofde het pas toen ik ingecheckt was op het vliegveld. Toen ik weg ging kreeg ik nog een zelfgemaakt armbandje en een ring van dat meisje. Super lief.
Dus ik in de taxi naar het vliegveld. Ik zag wel gewoon nog mensen op straat lopen, de hond uitlaten en kleine winkels waren open dus zo streng zijn ze nu ook weer niet. Op het vliegveld in de rij, begon een Mexicaanse gast tegen me te praten hij vertelde dat hij al 4 dagen op het vliegveld aan het wachtten was op een vlucht. Ik heb dus echt geluk gehad dat die gewoon ging. Er zijn zoveel mensen daar die mondkapjes dragen, maar gewone, goedkope die dus helemaal niks doen.
Na 5 uur aangekomen in Mexico city. Met een uber naar het hostel. Daar nog even taco's gegeten!!! Dat is toch wel het lekkerste eten hierzo.
Natuurlijk was ik weer voeg wakker dus ben ik met de metro de stad in gegaan. Het was zo raar alles was daar nog open. Er hingen wel posters over corona maar verder niet veel. Dus ik heb nog een leuke dag gehad daar. Ik ben naar parken, kastelen, kerken en markten geweest. Er was ook nog een stam aan het dansen en die deden een ritueel met rook en een bosje groen om mensen genezen ofzo. Heel apart. En net voordat ik naar het vliegveld ging nog een lekkere mojito gedronken. Toen was het tijd om terug naar mijn hostel te gaan en weer de taxi naar het vliegveld te nemen. Op naar een 11 uur lange vlucht. Aangekomen op Schiphol waren wij het enigste vliegtuig. Heel schiphol was zo goed als leeg ook buiten waren geen auto's en geen taxi's. Dit was zo raar en het komt nog steeds niet binnen dat dit zo heftig is. Hopelijk is dit snel voorbij en kan ik mijn reis weer hervatten!!
Voor nu bedankt voor het lezen en hopelijk tot snel!
Nog even een verslagje van mijn laatste 10 dagen in Colombia.
Na Guatape zijn Kazandra en ik weer terug gegaan naar Medellin. Hier hebben we nog een free walking tour gedaan door de Comuna 13. Vroeger was dit een hele beruchte en slechte wijk waar je dus niet aan andere mensen kon vertellen dat je daar vandaan kwam. Nu zijn mensen er trots op. Het is een arme wijk gebouwd op een heuvel en omdat het moeilijk was voor de mensen om beneden naar de stad te komen hebben ze er roltrappen gebouwd. Een ander deel wat ook op een heuvel is gebouwd heeft een kabelbaan. Ook hier waren een heleboel mooie muurschilderingen en graffiti op de muren. Als je over een jaar terug komt zijn er weer andere tekeningen. Na de walking tour hebben we nog wat gegeten en heb ik afscheid van ze genomen, want ik zou om 22.30 de nachtbus nemen naar Bogota. Ik had daar nog wat rond gelopen en toen bedacht ik me hey ik heb nog 3 uur tot de bus vertrekt laat ik de kabelbaan nog een keer nemen en de stad in het donker zien. Dit was niet zo'n goed idee, want ik zat in de kabelbaan en halverwege stopte hij er ineens mee. Ik vroeg aan die man gebeurt dit vaker, hij zei ja maar normaal duurt dit maar een paar minuten. Dit duurde dus een half uur! Ik kneep hem daar wel zo in de lucht met de wind. Uiteindelijk deed hij het weer en ben ik bij de eerste mogelijkheid uitgestapt en naar de andere kant gegaan om de kabelbaan weer terug te nemen. Dit was niet mogelijk voor minimaal 20 minuten, want ze gingen nu eerst even het probleem goed oplossen. Ik nog gevraagd of er nog een andere mogelijkheid was om naar het busstation te komen, maar helaas ik zat namelijk aan de andere kant van de berg. Gelukkig na 20 minuten kon ik weer naar beneden en na nog 2 metro's kwam ik net op tijd aan voor mijn nachtbus.
Niks kan gaan zoals het moet......
Ik had een vip stoel genomen in de nachtbus. Dit was wel heel chill, super lekkere stoel die heel laag kon en waarbij je voeten omhoog konden. Dus heb voor het eerst echt kunnen slapen in een bus.
In Bogota had ik afgesproken met mijn Colombiaanse vriend. We zijn een ijsje gaan eten met dragon effect. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar je neemt dat witte, soort snoepje en dat smaakt naar niks eigenlijk het verdampt in je mond en dan komt er rook uit je mond. Was heel apart, maar ook heel cool.
Daarna gingen we naar Massonate. Hier stond een lange rij voor de trein omhoog, want de kabelbaan deed het niet. Helaas maar misschien ook wel beter voor mij op dat moment. Net voordat we in de trein gingen begon het al te regenen en toen we boven aan waren gekomen stortte het. Normaal zou je hierboven een heel mooi uitzicht over de stad hebben maar je zag helemaal niks. Ik heb daar wel bandes pajes gegeten. Dit is een traditionele maaltijd die vroeger heel veel werd gegeten voor de lunch, omdat dit een heel calorierijk maaltje is wat de werkers vroeger heel hard nodig hadden. Dit is geen avondmaaltijd, want dat verteer je niet in de nacht. Het was wel lekker maar een beetje teveel vet en vlees. In de avond zijn we nog naar een bar geweest waar een bekende zangers met haar band speelde.
De volgende dag ging ik naar Villa de leyva. Een klein dorpje 3,5 uur rijden van Bogota. In het hostel waren 2 Duitse meiden en 2 Franse gasten. Hiermee ben ik naar de supermarkt gegaan en ik ben naar het grootste plein van zuid amerika geweest. In de avond werd het erg koud daar dus mijn warme kleren kwamen weer eens van pas.
De volgende dag was ook daar corona het gesprek van de dag. De man van het hostel vroeg wat ga je doen vandaag, ik zei ik ga naar casa terracotta en pozos azueles, toen zei hij die zijn waarschijnlijk dicht. Toch ben ik er naar toe gegaan. Pozos azueles was nog open. Dit zijn 6 blauwe meren. Erg mooi je mag er niet in zwemmen want er schijnt iets in te zitten waar je ziek van kan worden. Daarna naar casa terracotta en die was inderdaad dicht. Dus ik weer terug naar het hostel en toen was er meer informatie over Ecuador dat die grenzen dicht gingen en dat was het land waar ik hierna na toe zou gaan. In de avond was ik nog oké ik kan hier blijven het zal niet zolang duren. Als alles voor 2 weken dichtgaat komt het wel goed. Helaas de volgende ochtend het bericht dat in Colombia alle grenzen dicht gaan tot en met 30 mei. Ik had geen zin om 2,5 maand vast te zitten in Colombia waarbij ook alles dicht is, want steeds meer dingen gingen dicht. Die middag ben ik nog samen met Lisa en de vrijwilliger daar het fruit van een cactus gaan plukken. Ik snap nu dat niemand dat fruit plukt. Hij pakte het met een tang en in het hostel stopten we het in een bak met water en daarna met een vork en een mes gingen we alle stekels eruit halen en daarna het vel eraf. Dit ging wel oké, maar toen ging ik de borden afwassen waar natuurlijk die stekels op zaten. De stekels zitten nog steeds in mijn vingers.... De juice van de cactus is wel heel lekker alleen jammer dat je er zoveel moeite voor moet doen.
De twee Franse gasten hadden een vlucht voor die dag erna. Toen hij ging vragen of er morgen ochtend nog een bus ging vertelde de man dat deze hele omgeving dicht zou gaan voor 2 weken. Dus ik moest bedenken of ik zou blijven of dat ik binnen 2 weken een vlucht zou kunnen hebben naar huis. Ja ik had toch besloten om naar huis te gaan.
Ik heb geprobeerd contact te leggen met de Ambassade, maar daar heb je niks aan. Ja ik weet niet wat er verder gaat gebeuren, probeer maar zo snel mogelijk een vlucht naar Nederland te vinden.....
Dus ik ben naar Bogota gegaan. Toen ik naar de bus liep kwam er een man mijn kant op lopen en hij liep met een hele grote boog om mij heen! Die mensen denken ook jij bent een Europeaan dus je hebt corona.... Nu weet ik hoe mensen zich dan voelen.
Een collega van mijn vader kende mensen in Bogota. Dus ik verbleef bij een super aardige vrouw, haar dochter en een schattig klein hondje. Ze kon een beetje Engels en ik kon wat Spaans dus hebben we half engels/spaanse gesprekken gevoerd. In de avond nog lekker pizza gegeten en de dag erna nog naar haar office geweest, gesport in het park en boodschappen gedaan voor 4 dagen, want alles zou dichtgaan voor 4 dagen. De laatste dagen had ik amper geslapen, elke dag wel vluchten gekeken en geprobeerd te boeken, maar kwam er niet door, andere oplossingen bedacht. Veel stress en toen kwam ook nog het bericht dat de luchthaven vanaf maandag dicht zou gaan. Toen kwam het idee weer in mij op om naar Mexico te vliegen, want ik had al eerder gehoord dat Mexico nog gewoon vloog en alles daar open is. Dus had ik een vlucht geboekt naar Mexico en de dag erna een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam. Dus die laatste avond hebben we nog even een klein feestje gevierd. Nog wat bier gedronken en gedanst.
De volgende ochtend keek ik op de luchthaven site met de departures en daar stond op dat die vlucht geannuleerd was. Dus ik flipte hem helemaal. Die vrouw ging dus voor mij bellen en ze vertelde dat die vlucht wel gewoon ging. Ik geloofde het pas toen ik ingecheckt was op het vliegveld. Toen ik weg ging kreeg ik nog een zelfgemaakt armbandje en een ring van dat meisje. Super lief.
Dus ik in de taxi naar het vliegveld. Ik zag wel gewoon nog mensen op straat lopen, de hond uitlaten en kleine winkels waren open dus zo streng zijn ze nu ook weer niet. Op het vliegveld in de rij, begon een Mexicaanse gast tegen me te praten hij vertelde dat hij al 4 dagen op het vliegveld aan het wachtten was op een vlucht. Ik heb dus echt geluk gehad dat die gewoon ging. Er zijn zoveel mensen daar die mondkapjes dragen, maar gewone, goedkope die dus helemaal niks doen.
Na 5 uur aangekomen in Mexico city. Met een uber naar het hostel. Daar nog even taco's gegeten!!! Dat is toch wel het lekkerste eten hierzo.
Natuurlijk was ik weer voeg wakker dus ben ik met de metro de stad in gegaan. Het was zo raar alles was daar nog open. Er hingen wel posters over corona maar verder niet veel. Dus ik heb nog een leuke dag gehad daar. Ik ben naar parken, kastelen, kerken en markten geweest. Er was ook nog een stam aan het dansen en die deden een ritueel met rook en een bosje groen om mensen genezen ofzo. Heel apart. En net voordat ik naar het vliegveld ging nog een lekkere mojito gedronken. Toen was het tijd om terug naar mijn hostel te gaan en weer de taxi naar het vliegveld te nemen. Op naar een 11 uur lange vlucht. Aangekomen op Schiphol waren wij het enigste vliegtuig. Heel schiphol was zo goed als leeg ook buiten waren geen auto's en geen taxi's. Dit was zo raar en het komt nog steeds niet binnen dat dit zo heftig is. Hopelijk is dit snel voorbij en kan ik mijn reis weer hervatten!!
Voor nu bedankt voor het lezen en hopelijk tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
